Finally

Zo eindelijk... Hier is ie dan toch. Gister was het precies 3 weken geleden toen we van huis vertrokken. En nu pas het eerste echte verhaal. Eigenlijk een grote schande, maar helaas liep het allemaal niet zoals verwacht. Internet was moeilijk te vinden, en als het er al was had ik bijna geen tijd of was het erg duur. Dus vandaar zo laat, mijn exuses aan een ieder die er met smart op zat te wachten. Ik heb hier in Beijing naar lang zoeken en onderhandelen een klein netbookje aangeschaf. Dus nu kan ik rustig wanneer ik tijd heb aan me verhaal werken. En dan uploaden wanneer er internet is. En dat werkt perfect. Nu kan ik het tenminste goed bijhouden.

Zoals gezegd zijn gert en ik nu iets langer dan 3 weken onderweg. De tijd is zo ontzettend snel gegaan. We hebben in deze korte tijd al zoveel mensen ontmoet van allerlei nationaliteiten, van een heleboel nederlanders, amerikanen, engelsen, zwitsers, noren en ga zo maar door. En als je dan een praatje maakt kom je erachter dat eigenlijk iedereen om dezelfde redenen op reis zijn. Sommige voor langere tijd anderen gaan naar 3 weken weer naar huis. Maar wat het vooral leuk maakt is toch dat iedereen hier 1 ding gemeen heeft, we houden allemaal van reizen. En zo krijg je al snel de mooiste verhalen te horen.
En ook wat avonturen betreft mogen we niet klagen. We zijn ondertussen in Rusland en Mongolie geweest en we zitten nu helemaal in china. In de hoofdstad Beijing om precies te zijn, de stad van de Olympische spelen van 2008. Wat vast iedereen zich nog wel kan herinderen.

Maar laten we bij het begin beginnen. Op 29 september was het dan eindelijk zo ver, om 13.55 de trein van Utrecht naar Dusseldorf geboekt. Mijn vader was zo aardig om me die morgen naar Utrecht te brengen(nog bedankt trouwens pa). Volgens mij had ie er zelf een ochtend vrij voor genomen. Ja je moet wat voor je zoon over hebben. Keurig op tijd kwamen we aan op Utrecht centraal voor de internationale trein met bestemming Dusseldorf in ons buurland Duitsland. Eenmaal in de trein bleek mijn reisgenootje een paar wagonnen verder te zitten, dus ik met me zware rugzak door een klein smal gangpad. Allemaal boze gezichten omdat ze allemaal aan de kant moeten, het was vast een grappig gezicht. Maar een kwartier laten eindelijk gert gevonden en toen begon de reis echt.

Eenmaal aangekomen in Dusseldorf waar we maar 1 nacht bleven om de volgende ochtend op tijd bij het vliegveld te kunnen komen. Naar maar 1x in de verkeerde bus te zijn gestapt hadden we de juiste al gevonden. 2 haltes later stapten we uit bij een halte genaamd de corneliusstraat waar aan het eind van de straat ons hostel zat. Het zag er allemaal erg netjes uit, we hadden een mooie 6 persoonkamer die we deelden met een japanse dame en een studente uit Duitsland. Ondertussen was het al ruim 7uur geweest en dus gingen we opzoek naar een eetent. En als je dan toch in duitsland bent moet je natuurlijk een snitzel eten. Na een paar keer vragen vonden we een mooi restaurant waar ze snitzels hadden. Toen we klaar waren besloten we maar naar het hostel terug te gaan en daarna lekker op tijd het bedje optezoeken. De volgende dag moesten we er vroeg uit. De wekker gezet om 7uur zodat we tijd genoeg hadden voor een frisse douche en een lekker ontbijtje. En toen lekker slapen.
Na alles ingepakt te hebben en weer helemaal fris vertroken we van ons hostel op zoek naar een taxi. Die gelukkig om de hoek bleek te staan.

Naar een kleine rit naar het vliegveld vonden we al vrij snel de jusite incheck balie van Air Berlin. En daar zagen we de eerste russen al lopen, ze zijn vrij goed te herkennen. En ook die taal, niet te verstaan.

Maar zover voor vandaag, morgen hoop ik de rest te typen. Allemaal erg bedankt voor de leuke reacties en smsjes, ben erachter gekomen dat ze helaas niet allemaal aankomen. Helaas is mijn nederlandse nummer een beetje nutteloss geworden omdat mijn beltegoed op is, en kan het niet opwaarderen. De rest volgt snel.

Gegroet allemaal.